Wat willen we toch veel. En we moeten ook van alles. Een fijn huis met tuin en ruime keuken voor diners met vrienden, werkkamers, een bad voor twee, en het liefst vlakbij de stad,
creatief, en vervullend werk met voldoende beloning, een Grote Liefde, lieve familie, inspirerende vrienden (voor in die keuken en in die tuin, voor mooie gesprekken en slap gezwam waar je heel lacherig van wordt), voldoende bewegen, want je bent te dik, en eet eens wat minder, en twee glaasjes wijn, en elke dag mediteren want je moet je gevoeligheid koesteren en je spiritueel ontwikkelen-walk your talk-en bel je ouders eens!
Totdat je doodmoe bent, je energie stagneert, en je je één groot hoofd voelt. De Flow is ver te zoeken, terwijl je toch elke dag yoga-oefeningen doet en je chakra's optimaal in conditie brengt. Tja.
Je bent ten prooi aan de oude denkpatronen. En de Nieuwe Energie, die sinds juni definitief zijn weg baant in ons bewustzijn, sluit niet aan op die oude manier van denken. We zijn gewend om onze wil te gebruiken, te presteren, alles op kracht te doen.
Ons leven draaide om 'Vinden Ze dat Ik het Goed doe?' 'Voldoe Ik aan de Verwachtingen van Anderen?' ' Als Ik Mezelf Vergelijk met Anderen, Ben Ik dan Beter?', 'Respecteert Men Mij wel?', 'Als Ik Succesvol ben, word Ik dan Onsterfelijk?'
We zien onszelf als op zichzelf staande wezens, die zonder reden en zonder doel in dit leven terecht gekomen zijn. We breken onze hersens over de vraag wat we hier komen doen, wat de zin van dit ondermaanse geploeter toch mag zijn. Ooit gaf de kerk ons daar een pasklaar antwoord op, maar die voorgekauwde dogma's hebben voor de meesten van ons afgedaan.
Individuen zijn we, met een eigen gedachtegoed. En een identiteit om trots op te zijn. Met voorkeuren. En antipathiën. En met een ego als verdedigingsmechanisme.
Uiteindelijk schiet je er niet veel mee op, want antwoord op de vraag waartoe wij hier op d'aarde zijn, heb je nog steeds niet. En gelukkiger wordt je er ook niet echt van. Ja, even, als je een succesje boekt, en je een applausje van anderen krijgt. Want dat raakt aan waar we eigenlijk naar hunkeren: onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde. Voelen, ervaren dat je geliefd en gewaardeerd wordt, zonder dat je daar eerst iets voor gepresteerd moet hebben, maar gewoon, omdat je er bent. In Liefde Zijn.
En feitelijk zijn we ook Een. We zijn geestelijke, energetische wezens, die niet afgescheiden zijn van alle andere levende energiën in dit universum. Dus iets of iemand veroordelen, jezelf veroordelen schept verdeeldheid, en de eenzaamheid die dat tot gevolg heeft, doet pijn.
Door dat lijden zien steeds meer mensen in deze tijd de noodzaak in van denken met het hart, leven in Liefde. En dat is maar goed ook, want we zijn langzamerhand uiterst gevaarlijke individuen geworden, die in staat zijn tot broedermoord en zelfdestructie.
Schakel eens om, van de doe-modus naar de zijns-modus, van strijd naar vrede, van denken naar gewaarworden, van angst naar liefde. Kies voor helderheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten