Delen is Vermenigvuldigen

‘Kinderen die vragen, worden overgeslagen’ zei mijn moeder vroeger tegen me, als ik een snoepje wilde. En als ik haar dan verzekerde dat ik toch echt heel graag een snoepje wilde, volgde het dreigender ‘Kinderen die willen, krijgen voor hun blote billen’.

Hoewel ze het altijd enigzins gekscherend zei, en nooit tot de bewuste handeling overging, drong de boodschap luid en duidelijk tot mij door: braaf afwachten tot je door de boven jou gestelden iets gegeven werd. Want één ding stond als een paal boven water in de tijd dat ik opgroeide: Ergens hartstochtelijk naar verlangen is ongepast, en mocht je dan toch iets enorm graag willen, dan had je het daar zeker niet over. Hooguit twee keer per jaar mocht je je verlangens bescheiden kenbaar maken; met je verjaardag, en met Sinterklaas. Maar dan lag je wel te bibberen in je bedje, hopend dat je niet al te stout was geweest, want in een donkere zak mee naar Spanje was de ultieme nachtmerrie.

Geven daarentegen stond in hoog aanzien. Je steeg toch zeker tien punten op de sociale ladder als je iets weggaf, of op z’n minst deelde: je snoepjes, je speelgoed, een kwartje voor de arme kindertjes in Biafra. Ik heb nog wel eens geprobeerd mijn ouders te bewegen mijn spruitjes naar Biafra te sturen . Die lustte ik niet, en zo kwam ik toch nog vrijgevig en ruimhartig voor de dag. Helaas, daar trapten ze niet in.

Geven mag dan een nobele daad zijn, meestal zit er een addertje onder het gras: het principe van wederkerigheid. Voor wat hoort wat. I scratch your back, you scratch mine. Want geven is eigenlijk helemaal niet zo makkelijk. Je raakt namelijk zelf iets kwijt, en dat gaat tegen alle biologische en economische principes in.

Wie heeft, overleeft.

Je zorgt eerst voor jezelf. Weggeven wordt pas wat eenvoudiger als je zoveel hebt dat je echt je best moet doen, wil je dat in een mensenleven opmaken.

Dan is er Overvloed. Overvloed is een beetje een eng begrip voor mensen die gewend zijn te denken vanuit Schaarste. Schaarste ken je. Schaarste geeft waarde aan allerlei zaken, van voedsel tot geld, tot unieke talenten. Schaarste geeft ook waarde aan het imago van de bezitter van het gewilde goed. Het is dus belangrijk dat er Schaarste is. Onze wereld draait erop. En dreigt door Schaarste dol te draaien. Want het bezit van Schaarse middelen geeft veiligheid, macht en aanzien, dus wil iedereen dat wel. Ten koste van praktisch alles.

En dan denk ik: Kijk nou eens om je heen, en zie de geweldige veerkracht die al het leven heeft, de enorme power van een bloem die zich in de lente uit de aarde worstelt, de bergen die verzet worden door de bundeling van menselijke kracht, de Liefde en het Mededogen dat tentoon gespreid wordt als je medemens dreigt te bezwijken door een ramp. De prachtige kunstwerken, kerken en paleizen die we gebouwd hebben. De enorm hoge ontwikkeling op wetenschappelijk gebied. Een cornucopia aan Talent, Schoonheid, Liefde en Wijsheid, dat zijn we!

Hoezo Schaarste; wij leven in Overvloed en voor het bewijs daarvan hoef je alleen maar vanuit een ander perspectief naar de wereld en jezelf te kijken: Vanuit Liefde en Eenheid.

En als je vanuit dat oogpunt aan een ander Geeft, zul je je niet armer voelen, maar word je verrijkt door de gedeelde vreugde die ontstaat door Geven en Ontvangen. Juist door te Verlangen en te Vragen start je de liefdevolle communicatie die Geven en Ontvangen mogelijk maakt. Het versterkt Eenheid en Saamhorigheid. En dat voelt goed.

Vraag dus voluit, maak je verlangens wereldkundig, blokkeer ze niet, maar laat ze stromen. Doe een wens, en verwacht dat ze uitkomt. Laat je Blik op de Wereld Groots en Liefdevol zijn, dan zul je Liefde en Grootsheid aantrekken. Datgene waar je aandacht aan geeft, groeit. Dus focus niet langer op problemen, armoe of pijn. Daarmee zullen ze zeker niet verdwijnen. Integendeel.

Durf te verlangen naar vervulling,

Durf te vragen om een gelukkig leven.

Durf te geloven in wonderen.

Alles bevindt zich in het Rijk van de Ongemanifesteerde Mogelijkheden, dus vraag en het zal je graag gegeven worden.

En geef, als het je gevraagd wordt, het zal jou verrijken.

Authenticiteit; het kunstwerk uit de steen bevrijden.

Waar zou je ziel zitten? Boven je hoofd? In je hersenen, of in je hart? Misschien zijn er stukjes verdwenen, verstopt, gestolen, verkocht. Wie weet loop je ermee onder je arm, heet hij Piet, of ben je er gelukkig mee. In ieder geval is zij (hij?) luid en duidelijk hoorbaar in ons taalgebruik en geloven de meeste mensen er in, ook al is hij (zij?) voor de meesten niet zichtbaar. De ziel heeft een gewicht, zoveel is zeker. Als men een pasgestorvene weegt, is die een paar gram lichter dan voor De Grote Overgang. Dus laten we er voor de lol eens van uitgaan, dat de ziel een onvervreemdbaar onderdeel van ons wezen is. Onze Eeuwige, Onverwoestbare, Oerwijze Kern, Deel van het Universeel Bewustzijn.

Waarom merken we er dan zo weinig van?

We kunnen net zo goed een lichaam zijn, dat wordt geboren, leeft, sterft en weer terugkeert naar de elementen waar het aardse uit bestaat: water, vuur, lucht, aarde.

Gewoon een kwestie van hogere natuur- en scheikunde, en die zogenaamde ziel is een idee dat is ontstaan in een hersenkwab na een zware maaltijd of zuurstofgebrek. Ons lichaam is een soort computer (in het industriële tijdperk een machine) die bestuurd wordt door het intellect, en wordt voortbewogen door de input van zuurstof en voedsel.

Maar wie is dan dat intellect? Wie voelt zich angstig of blij? Wie ziet zichzelf in de spiegel en denkt dan 'Dit ben ik'?

Juist door dit vermogen tot zelfreflectie, zijn we in staat onszelf te zien in relatie tot anderen. En dan begint de ellende, want dan gaan we oordelen en vergelijken. Goed of fout? Kan ik nog beter? Hoe doet zij dat? En voor je het weet vertonen we allemaal ongeveer hetzelfde, geaccepteerde, maar ook voorspelbare gedrag. Dat loont, zo pas je goed in de maatschappij, en ben je geen bedreiging voor de openbare orde.

Als onze ouders ons dat aanleren, heet dat een goede opvoeding, Met liefde slijpen ze de scherpe kantjes van ons karakter en plakken ze ons boze gezicht achter het behang.

En dan kijken we weer in de spiegel, zien ons uitgestreken smoelwerk en denken 'Wie ben ik'?

Je gaat een cursus Authenticieteit volgen. Ook handig voor op het werk, want daar werkt het productieverhogend als je origineel, creatief, bewust en in de Flow bent. Heel goed, maar ook een soort van hippig en niet afdoende, want het is nog steeds een vorm van aanpassen en vergelijken. Ego rules. En nu met het maskertje Ik Ben Authentiek. Doodvermoeiend.

Kijk nou eens eens echt goed in die spiegel en zie alle rommel, herrie, toestanden en drama's die je vanuit die spiegel aanstaren. Ben jij dat?

En kijk nu nog eens beter, vanuit je eigen Stille Plek in je hart. Zie je dat je alleen de maskers hoeft weg te breken, om jouw Kunstwerk te bevrijden?

En waarom zou je jouw Kunstwerk eigenlijk geen Ziel noemen?

Ter ere van de Vrouwelijke Energie: Nikki Saint Phalle - De Tarottuin! Mooi, he (Mocht je een foto willen kopen: er zijn er nog veel meer. Mail mij voor meer informatie)

Stop met zoeken, je bent er al.

Is het niet wonderlijk dat we, ondanks onze vergevorderde ontwikkeling op intellectueel, technisch, medisch en psychologisch gebied, nog steeds niet in staat zijn te leven zonder die extreme hoeveelheid stress die we elke dag weer het hoofd moeten bieden? Waarom is het nodig dat we onszelf uitschakelen met drank, pillen, tv of andere externe hulpmiddelen? Waarom zijn we altijd zo moe?

We hunkeren naar rust, naar vrede, naar simpel plezier, maar weten niet hoe we dat moeten bereiken.

Toch kunnen we dat wel. Sterker nog, het is niet eens zo moeilijk. We zoeken alleen op de verkeerde plaats. Je vindt het namelijk niet buiten jezelf. Het is niet te koop. Je hoeft er niet voor op vakantie. Je hoeft er niet hard voor te werken. Je hoeft er niet heel erg goed voor te zijn. Je hoeft het niet te verdienen.

Je hebt het al.

Kun je je nog herinneren, dat je als kind een stille plek had in jezelf? Je zat gewoon ergens, en liet je meenemen door je dromen. Je voelde je fijn, warm, veilig, plezierig, licht.

Later raakte je dat gevoel kwijt, ondergesneeuwd door een hele hoop opvoeding, verantwoordelijkheden, plichten en regels. Het leven had je bij de kladden. Omdat je dacht dat je ergens aan moest voldoen, iets moest halen, beter moest worden, begon je je onzeker en onveilig te voelen. Je bouwde een prachtig ego ter verdediging op, en leefde in de veronderstelling dat jij dat was. Alleen kost het een hele hoop energie en stress om dat masker op te houden. En je raakt steeds verder afgescheiden van de oorsprong, de Eenheid.

En nu de truuk:

Je kunt weer terug naar die Eenheid. Door middel van meditatie krijg je een aantal tools aangereikt, waardoor je die stille plek in je hart, die Puur Bewustzijn is, weer kunt vinden. Je ervaart de Pure Liefde, de Simpele Waarheid, Vredig Zijn. Dit Ben jij. En dit is ook de Ander. In Liefde.

Mooi, he.

En dan kan de stress aan de wilgen.

Hemel op Aarde.

Spiritualiteit is mooi, maar ik heb iets tegen het woord. En ik geloof dat ik nu weet waarom. Er hangt een aura van verhevenheid omheen. Alsof het een staat, een modus is waar je in kunt stappen. Iets dat buiten het gewone dagelijks leven staat. Je steekt wierook aan, gaat zitten, ademt diep in en uit en voila, daar is je spritualiteit.

Ik heb het meegemaakt dat mensen het ene moment diep in meditatie waren, maar eenmaal weer geland vreselijk begonnen te roddelen over hun groepsgenoten. Of iemand die dacht dat als je maar een paar minuten heel diep in en uit ademt, je in een verhoogde staat van bewustzijn terechtkwam. Zoiets heet gewoon hyperventilatie, en daar wordt je alleen maar duizelig van.

Ook was iemand ervan overtuigd, dat als je maar vaak genoeg naar geometrische patronen kijkt, je in no-time verlicht bent.

Mediteren is heerlijk, en ik ben er een groot voorstander van. Maar blijkbaar kan het ook gebruikt worden als sublieme vluchtroute, niet beter dan drank of drugs. Of om het ego een boost te geven; "Ik mediteer dagelijks, dus spiritueel ben ik al behoorlijk ver".

Maar waar gaat het nou eigenlijk om?

Het gaat om Eenheid.

Het gaat om Waarachtig Zijn.

Walk your talk.

Leef spiritualiteit.

Leef liefde.

Met dankbaarheid, compassie en plezier

Bij de afwas. Bij wat je eet. Bij de groenteman. Als je je tanden poetst. Als je met je buurvrouw praat. Als je soliciteert. Bij een nieuw project. Bij een sterfgeval. Als je de vloer dweilt. Als je je hond aait. Als je het gras maait.

In plaats van naar Hoger Sferen te reiken, haal je ze naar je toe, zet je ze op de grond, leef je ze.

Maak een Hemel op Aarde.

Weg met Spiritualiteit, weg met religie, weg met die oude, strevende energiepatronen.

De nieuwe energie wil geleefd worden, met hart en ziel. Nu.

Streven is een doodlopende weg. Het 'streefdenken' gaat uit van iets willen hebben dat er niet is. Dat creeërt angst en ontevredenheid. "Oh, had ik maar....(vul maar in: meer geld, de liefde van mijn leven, een ander huis, rood haar, geen jubeltenen, een leukere baan, een betere jeugd gehad, etc.) Gevolg van deze manier van denken: je creeërt alleen maar meer van hetzelfde; angst en ontevredenheid.

Als je er nu eens vanuit gaat dat je leeft in overvloed, echt geliefd bent, vredig bent, vrij bent (en luister; dit is de waarheid), en daar dankbaar voor bent, dan zul je dit ook daadwerkelijk creeëren.

En vergeet vooral niet al dit geluk te delen!

Ander lichtwerk

Ziehier een andere vorm van lichtwerk. Ik fotografeer graag, en zo af en toe kom je wel eens iets onverklaarbaars tegen op je foto's. De energie is hier digitaal vastgelegd. De middelste en de onderste foto's zijn gemaakt op een krachtplek tijdens meditaties, de violette straal kwam tevoorschijn op een heideveld, en de foto bovenaan is gemaakt bij een optreden, toen deze ongelovige Thomas vroeg of de Geascendeerde Meesters een teken van leven wilden geven. Het is geen rook of lichtinval, en op de foto die ik 10 seconden later nam, is niets te zien. Erg leuk!

De huidige energiestand

Het kan zijn dat je de afgelopen periode het gevoel had dat alles vast zat. Dat er geen schot zat in projekten, dat je in relaties het gevoel had dat je in een sleur terecht was gekomen, of dat je zelf weer in je oude valkuilen trapte. Je werk wil niet, je weegschaal geeft je oude gewicht weer aan en je voelt je een aardappel die op de bank hangt en naar de zoveelste herhaling op TV kijkt. Terwijl je eigenlijk van alles wilt! Maar te moe, te wollig, niet genoeg power. En vage gevoelens van teleurstelling, onzekerheid, frustratie ook.

Maar misschien voel je ook dat er sinds vandaag weer enige flow in zit. De energie begint weer te stromen, je krijgt weer zin, je raakt geïnspireerd, je ziet het weer zitten.

Dat komt door de equinox, één van de twee momenten in het jaar, dat de dag even lang is als de nacht; het wordt herfst. Equinoxen en zonnewendes zetten de energie altijd in beweging.

We leven energiematig gezien, in een nogal bijzondere tijd; we gaan het Watermantijdperk in, The Age of Aquarius. We maken ons op voor een totaal nieuwe manier van leven; Harmony and Understanding. Het tijdperk van Communicatie. In techniek, op sociaal vlak, in Liefde. We gaan openstaan voor totaal ongekende en verbazingwekkend verfijnde energiestralen, die wonderen kunnen bewerkstelligen. Op 9 september is er een 'energiepoort' open gegaan, waardoor deze prachtige, lichte vormen van energie zo bij ons binnen kunnen stromen. Ik zie ze als stralen van diamanten licht. Ons hele systeem moet zich alleen behoorlijk aanpassen om deze energie te kunnen integreren. Dus gaan we als het ware even in de 'pauzestand', en zijn we moe en ongeconcentreerd en hebben we zo hier en daar wat pijntjes. Het is nodig, maar de moeite waard, want straks zullen we op een verfijnder niveau kunnen functioneren; We gaan dan letterlijk lichter en gelukkiger leven.

Maar eerst moet er nog een hoop oude ballast worden afgeworpen, en ook dat gaat niet één, twee, drie. Denkpatronen die gebaseerd zijn op scheiding, angst en geweld moeten echt overboord, maar die zijn zo ingeprogrammeerd, dat er veelal geen andere manieren erkend worden. De alternatieven worden afgedaan als irreeële zweefpraat. Dat zal in de komende jaren dus nog een hoop wrijving geven. Maar van wrijving gaat iets glimmen, heb ik geleerd, dus wie weet worden steeds meer mensen zich bewust van de Eenheidsgedachte en kunnen we in 2012 beginnen aan een nieuwe evolutieronde; De Gouden Eeuw van Verlichting, The Age of Aquarius. Ik sta te popelen. Jij ook?

Wakker worden!

Gisteren zat ik met mijn lief naar 'The Legend of Bagger Vance' te kijken, een film over golf. Sinds een klein jaar is hij gegrepen door dit wonderbaarlijke spel, en hij probeert mij nog steeds zijn fascinatie voor 'the little white ball' uit te leggen.

Zoals ik hem probeer te vertellen wat er zo geweldig aan mediteren is.

Kort gezegd handelt de film over een jongeman, Rannulph Junnah, die beschadigd is geraakt in de oorlog, maar nadat hij teruggekeerd is in zijn oude woonplaats Savannah, Georgia, zijn oude liefde voor het golfspel weer opvat. Z'n 'swing' is hij alleen wel kwijt.

Dan duikt het mysterieuze personage Bagger Vance op, een archetypische engelbegeleider, die caddy wordt van deze Junnah bij een belangrijke wedstrijd.

Junnah staat maar wat in het gras van de tee te hakken, tot Bagger hem wijst op één van z'n tegenstanders, en toen sprongen bij de volgende tekst de tranen spontaan in m'n ogen:

Zie het Veld.

Er is maar één slag die in perfecte harmonie is met het Veld en dat is je Authentieke Slag.

Die slag kiest jou uit. Er is een perfecte slag voor ieder van ons, en het enige dat we hoeven te doen, is niet in de weg gaan staan. Die slag kiest ons.

Kijk met zachte ogen, zie het geheel, zie de plek waar alles samen komt.

Where everything that is, becomes one.

Die plek zoek je met je ziel. Zoek hem met je handen, denk er niet over na, voel het.

Don't hold nothing back, give it everything. Now is the time. Let yourself remember, remember your swing.

Dat is precies hoe ik de energie de afgelopen weken ervaren heb. Dat is wat meditatie bewerkstelligt. Je valt samen met de energie. Alles stroomt. Je bent deel van het grotere geheel, en het grotere geheel is deel van jou. Of zoiets. Het is zelfs een lichamelijke sensatie; een vibratie die van je wimpers tot aan kleine teen door je heen zindert. En zelfs verder. De energie in je hart breidt zich uit tot je louter Liefde bent. En dan gaat je machtige ego er weer met z'n grote giechel tussen zitten. Weg Flow.

Want jij kunt je liefde wel onbaatzuchtig aan eenieder willen geven, maar eigenlijk is die vriendin van je helemaal niet zo aardig voor je, die denkt alleen aan zichzelf. Ja zeg, voor wat hoort wat! En die andere vriendin probeert altijd de baas over je te spelen en je te corrigeren. Ja, hallo, je bepaalt zelf wel wat je doet, ze is je moeder niet!

Maar vannacht werd ik wakker en dacht aan de woorden van Bagger Vance.

Ik realiseerde me dat dat 'voor wat hoort wat' ook weer een truuk van het ego is om in leven te blijven, en dat die truuk blokkades opwerpt die energie slurpen. En dat wat je tegenkomt in de buitenwereld een spiegel is van je binnenwereld.

Laat toch gaan.

Wees wie je bent, zonder voorwaarden of aanpassingen, totaal authentiek, en neem anderen ook totaal zoals ze zijn. En kijk vanuit het hogere perspecief.

Don't hold nothing back,

Give it everything,

now is the time,

let yourself remember, remember your swing.

Hij Dwaalt, De Mens, Zolang Hij Streeft.

Wat willen we toch veel. En we moeten ook van alles. Een fijn huis met tuin en ruime keuken voor diners met vrienden, werkkamers, een bad voor twee, en het liefst vlakbij de stad,

creatief, en vervullend werk met voldoende beloning, een Grote Liefde, lieve familie, inspirerende vrienden (voor in die keuken en in die tuin, voor mooie gesprekken en slap gezwam waar je heel lacherig van wordt), voldoende bewegen, want je bent te dik, en eet eens wat minder, en twee glaasjes wijn, en elke dag mediteren want je moet je gevoeligheid koesteren en je spiritueel ontwikkelen-walk your talk-en bel je ouders eens!

Totdat je doodmoe bent, je energie stagneert, en je je één groot hoofd voelt. De Flow is ver te zoeken, terwijl je toch elke dag yoga-oefeningen doet en je chakra's optimaal in conditie brengt. Tja.

Je bent ten prooi aan de oude denkpatronen. En de Nieuwe Energie, die sinds juni definitief zijn weg baant in ons bewustzijn, sluit niet aan op die oude manier van denken. We zijn gewend om onze wil te gebruiken, te presteren, alles op kracht te doen.

Ons leven draaide om 'Vinden Ze dat Ik het Goed doe?' 'Voldoe Ik aan de Verwachtingen van Anderen?' ' Als Ik Mezelf Vergelijk met Anderen, Ben Ik dan Beter?', 'Respecteert Men Mij wel?', 'Als Ik Succesvol ben, word Ik dan Onsterfelijk?'

We zien onszelf als op zichzelf staande wezens, die zonder reden en zonder doel in dit leven terecht gekomen zijn. We breken onze hersens over de vraag wat we hier komen doen, wat de zin van dit ondermaanse geploeter toch mag zijn. Ooit gaf de kerk ons daar een pasklaar antwoord op, maar die voorgekauwde dogma's hebben voor de meesten van ons afgedaan.

Individuen zijn we, met een eigen gedachtegoed. En een identiteit om trots op te zijn. Met voorkeuren. En antipathiën. En met een ego als verdedigingsmechanisme.

Uiteindelijk schiet je er niet veel mee op, want antwoord op de vraag waartoe wij hier op d'aarde zijn, heb je nog steeds niet. En gelukkiger wordt je er ook niet echt van. Ja, even, als je een succesje boekt, en je een applausje van anderen krijgt. Want dat raakt aan waar we eigenlijk naar hunkeren: onvoorwaardelijke, onbaatzuchtige liefde. Voelen, ervaren dat je geliefd en gewaardeerd wordt, zonder dat je daar eerst iets voor gepresteerd moet hebben, maar gewoon, omdat je er bent. In Liefde Zijn.

En feitelijk zijn we ook Een. We zijn geestelijke, energetische wezens, die niet afgescheiden zijn van alle andere levende energiën in dit universum. Dus iets of iemand veroordelen, jezelf veroordelen schept verdeeldheid, en de eenzaamheid die dat tot gevolg heeft, doet pijn.

Door dat lijden zien steeds meer mensen in deze tijd de noodzaak in van denken met het hart, leven in Liefde. En dat is maar goed ook, want we zijn langzamerhand uiterst gevaarlijke individuen geworden, die in staat zijn tot broedermoord en zelfdestructie.

Schakel eens om, van de doe-modus naar de zijns-modus, van strijd naar vrede, van denken naar gewaarworden, van angst naar liefde. Kies voor helderheid.

Negennegennegen.

Lichtwerkers zijn dol op codes. Die zijn een uiting van de ordening van de schepping, en staan beter bekend als Heilige Geometrie. Trouwens, niet alleen lichtwerkers zijn er dol op, filosofen en wiskundigen ook. Van Plato tot Einstein, van Kabbalah tot Quantumtheorie, van fibonaccireeks tot fractals, steeds weer duiken er bewijzen op dat chaos zich volgens bepaalde wetmatigheden ordent. Getallencodes dragen een specifieke trilling in zich. Bepaalde oerpatronen, zoals spiralen, golven of kristalstucturen zijn zelfs terug te vinden in miniscule vormen, zoals in DNA of in een sneeuwvlok. Alles volgens de eeuwige vibratie van de oerenergie van het universum. Het bewustzijn resoneert op dit universele ritme, en als we alleen maar bewustzijn zouden zijn, zouden we één zijn in deze energie.

Eigenlijk zijn we dat ook, maar ons denken heeft ons een behoefte aan identiteit gegeven. Een ego, een onderscheid van andere individuen, opdat wij onszelf zouden leren kennen. De ander als spiegel van onze eigen ontkende delen. Wit wordt pas wit als je er zwart tegenover zet.

De prijs van deze voortschrijdende behoefte aan identiteit, aan vorm, is een steeds grotere strijd tussen de verschillende verschijningsvormen, want jouw eigen vorm is natuurlijk beter dan die van de ander. Of niet, maar dan doe je je stinkende best om 'beter' te worden. Dit alles resulteert uiteraard in groteske of verfijnde vormen van lijden. Afijn, kijk maar om je heen. Of naar het journaal. Of in de spiegel.

Volgens mij is er op dit ogenblik in de tijd een kentering gaande; een deel van de mensheid wil uit veiligheid vasthouden aan oude vormen, oude maskers, en bijten zich nog meer vast in de eigen identiteit en oude materiële waarden. Een ander deel ziet dat lijden juist ontstaat door een ego-identiteit die gecreeërd is door denkpatronen.

En die denkpatronen kun je loslaten. 't is moeilijk, maar het kan.

Als je je af en toe afvraagt: 'hoe verhoud ik me tot dit moment?' wordt je heel alert. Je gaat kijken zonder oordeel, en ziet dat je op de vlucht bent voor het verleden, of met een doel in de toekomst bezig bent. Je verzet je tegen het heden, want je wilt altijd beter, je bent nooit tevreden, je lijdt.

Geef je verzet eens op. Accepteer wat er is. Geef je over.

Dan zul je merken dat er 'ruimte omheen komt', dat er energie gaat stromen. Je stoort je nergens meer aan, je oordeelt niet, blokkades verdwijnen. Je krijgt vertrouwen, beseft dat je vrij bent en zelf je leven kunt creëren.

Je begint te leven vanuit je hart, je wordt enthousiast, je krijgt plezier. Je vangt weer een glimp op van de oervibratie, het eenheidsbewustzijn. Je voelt Liefde als levenskracht.

En nu zijn we weer terug bij de Heilige Geometrie; de energie van dit eenheidsbewustzijn is deze zomer steeds sterker geworden. Sommigen zullen dat gevoeld hebben; ze namen het leven lichter op, hadden er behoefte aan oude gewoonten los te laten, of wilden verhuizen. Soms ging het ook niet zo makkelijk en hadden ze last van slapeloosheid, nekpijn, of een gevoel van eenzaamheid, van nergens bij horen, van moedeloosheid.

Maar op negen september, 9-9-9, zal deze energie enorm sterk zijn (met name om 21.09 uur), dus ga er eens even voor zitten en kijk wat je voelt, ervaart. De balans tussen Vrouwelijke en Mannelijke energie zal optimaal zijn, en Liefde en Licht zullen stromen als in een Heilig Huwelijk. Geniet ervan!

Welkom!

We gaan beginnen!

Op deze plek hou ik je op de hoogte van alles wat er in Centrum Flow gebeurt.

Cursussen, workshops, meditaties of andere interessante zaken. Ook schrijf ik over dingen die me bezig houden.

Check regelmatig deze pagina!