Zielzoeken.

Zoals alles in de natuur groeien we naar het licht en nu de dagen gaan lengen komen wij ook weer in beweging. De zaden zijn gezaaid en beginnen zich voorzichtig te ontwikkelen. Ook ik heb een hele periode van ont-wikkelen achter de rug. Een tijd van afpellen, van eerlijk naar jezelf kijken en je steeds beter herinneren wie je bent.

We leven het leven grotendeels vanuit overlevingsstrategiën; manieren van doen die we als klein kind aangeleerd hebben om ons staande te houden. Dat worden maskers, die ons steunen in ons bestaan, maar ons tegelijkertijd beperken en ons doen vergeten wie we werkelijk zijn. Dat gaat soms knagen. En dan gaan we op zoek naar het wezen achter het masker. We worden Zielzoekers.

Voordat we ook maar een glimp van onze Ziel hebben opgevangen, moeten we eerst door een rijstebrijberg van oordelen, verwachtingen en negatieve beelden die we over onszelf hebben heen-eten.

Diep in onszelf schuilt de overtuiging dat we tekort schieten, niet goed genoeg zijn, slecht/dom/lelijk etc. zijn. Want als we zomaar perfect zouden zijn, waarom mochten we dan niet gewoon zijn zoals we waren als klein kind? Heftige emoties gaan gepaard met deze beperkende overtuiging. Emoties die we soms maar liever wegstoppen.

Toch willen we verder, en we willen een leven dat vervullend, creatief, gezond, vitaal en gelukkig is. Dat vereist een kijkje achter het masker. We gaan op zoek naar Individuatie, zoals Carl Gustaf Jung dat zo mooi benoemde.

Je komt in een alchemistisch proces terecht. Want ook al is het masker ‘alleen maar’ gedrag, het is een jas die je al draagt zo lang als je leeft. En als je die uitdoet, voel je jouw waarheid als naakt, kwetsbaar. Je leeft immers niet alleen, maar je bent mede het product van alles en iedereen om je heen. Je leeft in verbinding.

En gelukkig ben je niet alleen in je zoektocht. Er zijn zoveel Zielzoekers om je heen. Allemaal op hun eigen manier op zoek naar de Graal. Een levende Ziel in een lichaam. 5D in 3D.

Bij de overgang van overleven naar meesterlijk leven zul je ontdekken dat je je Ziel niet vindt in de buitenwereld; alles is in jou aanwezig en het universum is een afspiegeling van wat zich in je wezen bevindt. Dat is wat Toth, Hermes Trismegistos, bedoelde met ‘Zo boven’zo beneden’ en ‘De Wet van Een’.

Daarom begint de zoektocht bij jezelf. En de ingang bevindt zich bij je emoties. Zolang je die vasthoudt en onderdrukt, blijf je aan de oppervlakte van gedrag. Dus kijken naar je emoties, ze accepteren zonder oordeel is de eerste stap. Er zit een hoop kracht in die emoties, maar ze zijn ergens in jouw leven gestold en blokkeren nu een vrije energiestroom, waardoor je lekker in je vel zit. Het is dus noodzakelijk die gestolde emotie weer in het bewustzijn te brengen en er met liefde naar te kijken. Zodra je ziet wat er gebeurd is, begint de energie er door heen te stromen, en zit de emotie je niet meer dwars.

Essentieel hierbij is zelfliefde. Het is het verschil tussen buiten jezelf kijken voor de regels van juist, onjuist, goed en kwaad…of naar binnen te gaan voor je eigen principes en waarden, om je eigen keuzes te onderscheiden en te laveren tussen je eigen behoeften en de grenzen van dezelfde rechten van anderen. Je leert te luisteren naar je intuïtie, je leert je eigen ruimte en aard kennen en respecteren. De stem van jouw innerlijke criticus verstomt.

Dat is aarden: je eigen aard neerzetten in de wereld, er verantwoordelijkheid voor nemen. Jezelf vullen met jezelf. Een daad van liefde.

Als je aan de slag gaat met je aarding, kom je overlevings-issues tegen: alles is energie, en energie resoneert, trilt mee. Dus krijg je de gelegenheid blokkades op overlevingsniveau (het eerste chakra) op te ruimen. Alles wat met huisvesting, veiligheid, financiën, of gezondheid te maken heeft, komt in het aandachtsveld. Illusies worden doorgeprikt. Dat kan even onveilig voelen, maar het dwingt je ook om naar jouw werkelijkheid te kijken, en verantwoordelijkheid voor je bestaan te nemen. Wat wil je eigenlijk echt? Wat zegt je hart? Wat kun je doen om dat te verwezenlijken?

Ook je hartchakra kan gevoelig worden; een teken dat het open gaat. Daarbij krjjg je meer contact met je innerlijk kind. Dat kind dat je zo duidelijk kan vertellen wat je behoeften zijn, waar je grenzen liggen, wat je echt leuk vindt en hoe gevoelig jij eigenlijk bent.

Nu raak je aan je Ziel. Het goddelijk deel van jou. Het ligt in de evolutie besloten dat we daar weer naar toe groeien en de tijd werkt mee. Omdat er steeds meer zielzoekers bijkomen, vergroot het goddelijk bewustzijn zich, en gaat steeds duidelijker resoneren. Tijd om van die bewustzijnsgolf te profiteren, en erop mee te surfen!

Het geschreven leven.

Er zijn van die dromen die je wilt bewaren. Bakens in de tijd. Je onderbewustzijn verrast je met heldere symbolen. Vanmorgen kreeg ik dit cadeautje:

Ik was in een hele grote, drukke winkel, een soort Hema. Er was van alles te koop; kleine, handige praktische dingetjes, en hele grote objecten.

Het waren geen duidelijk gedefinieerde dingen en wat vooral opviel; er was zoveel, dat het soms tot het plafond opgestapeld lag. Er liepen ook erg veel mensen rond. Iemand zei dat ik hier niet moest zijn, en dat wat ik zocht via een zij-ingang te bereiken was. Ik liep naar buiten, en zag een statige ingang aan de zijkant van het grote gebouw.

Naast de ingang zaten twee levende lynxen.

Ik liep naar binnen en was onder de indruk van de grootsheid van het gebouw. Het leek een oude drukkerij uit Berlage-tijd, met prachtig betegelde muren in Art Deco Stijl. Het was er wel een beetje donker. En vooral leeg. Immense zalen en trappenhuizen, schoon, stil en rustig, maar leeg. Ik bleef maar trappen lopen, omhoog, op zoek naar iets of iemand. Eindelijk kwam ik terecht in een ingericht appartement. Ook weer met prachtige Art Deco meubels, maar vooral veel sierlijke lampen, die een heel aangenaam, rustig licht verspreidden. En verder ging ik, nog een trap op.

Daar zag ik plotseling een soort kantoorklerk naar

boven lopen. Brilletje op, zwart colbertje, dasje. Ik rende achter hem

aan als Alice achter het konijn. En toen kwam ik in een dakkamer waar meer van dat soort klerken achter typemachines zaten. Ze waren zo druk bezig, dat ze totaal geen oog voor me hadden.

"Zo, ben je daar eindelijk", hoorde ik een bekende stem achter me. Ik draaide me om, en daar stond Toth, mijn gids. Maar nu in de wit-gouden outfit van Hermes Trismegistus. Verwonderd keek ik hem aan, maar tegelijkertijd verbaasde het me niets hem hier te zien.

"Weet je, je mag best blij zijn met jezelf. Je bent zo kritisch. Doe eens wat vaker dingen waar jij blij van wordt. Je hoeft niet ergens aan te voldoen. Dan zul je veel rustiger en evenwichtiger zijn.

Ik kreeg iets te drinken van hem, waardoor m'n hele lichaam aangenaam ging tintelen en fris en vitaal aanvoelde. Hij nam me mee naar buiten, naar een balkon, en sprak: "Moet je kijken wat een prachtige wereld, geniet daar eens van". En hij wees op het wijdse uitzicht. Het was een zonnige lentedag, er bloeiden veldbloemen op de zachtglooiende hellingen, de appelbomen bloesemden en verspreidden een zachtzoete geur van weelde en weldadigheid.

Daarna nam hij me mee naar een lift, en we zoefden naar beneden. "Dat had ik eerder moeten weten" dacht ik, "dan had ik niet al die trappen op hoeven klimmen."

We stapten uit op de begane gronden en hij opende een deur. Een soort haremvertrek; heerlijk warm en geurig, baldakijnen van roze, oranje en violette voile, kussens van het zachtste brokaat, diep donkerrood. In het midden van het vertrek een bassin met heerlijk warm water. Vanachter een gordijn verscheen mijn healinggids, een indrukwekkende, elegante vrouw met heel lang blondgolvend haar. Ze komt naast me zitten en neemt mijn hand.

"In plaats van naar mensen uit te reiken, kun je ze ook naar jou toe laten komen. Wees gewoon jezelf, wees wie je bent, verander niets aan jezelf. Hoe meer je bent wie je bent, in alle liefde, rust en ontvankelijkheid, hoe aantrekkelijker. Draai het om". Ze nodigde me uit een bad te nemen in het bassin. Het heerlijk warme water was een ware weldaad. Toen ik uit het bad stapte, zag ik dat ik van goud geworden was.

Toth liet me een boek zien. "Dit is het boek van je leven. Je mag erin kijken. Ik bladerde door oude geschiedenissen, las over oude angsten, en kwam erachter dat dat niet mijn angsten waren! Ik zag mezelf als kind, spelend, lachend, huilend; vol overgave, als of er niets anders bestond op dat moment.

Verderbladerend trof ik een lege bladzijde aan. "Dit is nu", zei Toth, "Je mag het zelf gaan schrijven" en het blanco vel in het boek begon een zachte gloed te verspreiden.

Toth nam me mee naar een vertrek dat hoger lag, en waar we plaatsnamen op een prachtige, flessengroene fluwelen bank. Zo'n oude grote, comfortabele sofa, met een gouden rand. Ik zat nog niet, of daar ging een deur open, en kwamen er mannen en vrouwen binnen die zoveel liefde uitstraalden dat ik de tranen in mn ogen kreeg. 'Dit is je zielenfamilie" zei Toth en een oeroude geborgenheid, een oeroud weten omarmde me.

Daarna gingen we naar de winkel. De deuren waren dicht, maar alle mensen stonden met hun neus tegen de ruit te wachten tot ze weer naar binnen mochten. Toth deed het gordijn ervoor dicht. "Zo" zei hij, "We gaan eens even opruimen" en met een machtig gebaar veegde hij alle artikelen in een grote zak. Hij bluste een klein brandje en trok ergens een zwarte, kleverige draad uit. Die bleef steeds haken. Terwijl hij daarmee bezig was werd ik boos

en verdrietig. Toen hij eindelijk klaar was, gooide hij de zak in een stortkoker. Ik wist dat die uitkwam boven een vuur.

De winkel was leeg. "Kijk" zei Toth, nu kun je hem gaan vullen met alles wat je net in het gebouw gevonden hebt" en hij gaf me het boek, dat keurig was ingepakt een paarsglimmend pakpapier met een oranje strik eromheen.

De deuren gingen open en de mensen liepen binnen. Alleen waren ze rustig en verwonderd.

"Kom" zei Toth, "dit moet je nog even horen." en hij nam me mee naar boven, naar een ruimte van blauw kristal. "Zeg eens iets" zei hij, en ik zei mijn naam. Maar het klonk of ik zong, helder en twinkelend.

En zo eindigde mijn droom, die ik door hem op te schrijven in dit levensboek, tot werkelijkheid gemaakt heb.

2013!

Vandaag vroeg ik me af waarom er steeds meer coaches, trainers en workshopleiders opstaan. Ik stemde af en daar was het antwoord: We krijgen nu de kans om slachtoffergedrag - het eeuwenlang gebruikelijke gedachtepatroon van macht en onmacht- los te laten. We zijn zo ver. We hebben geen goeroes meer nodig, we worden zelf meester. Veel mensen ervaren waarschijnlijk het gevoel dat er iets aan het sterven is, dat we afscheid aan het nemen zijn van manieren van doen, van mensen, van zaken die niet meer bij ons passen. Er komt een gevoel van haast, van urgentie op. Snel nog even iets afmaken. Feitelijk is de oude energie al weg. Er zijn nog wel grootheden die krampachtig vasthouden aan die oude denkpatronen, maar feitelijk voelt iedereen dat ze geen kracht meer hebben. Een belangrijke verschuiving die de nieuwe energie teweeg brengt is het willen leven vanuit je Ziel. Ik droomde vannacht van een brok beton, waar een schreeuwende mond uitstak. Ik pakte een bijtel en bevrijdde een kind. Ze was zooo kwetsbaar dat je haar alleen maar kon koesteren en aan je hart wilde drukken. Ik liet het beeld bestaan en herinnerde me dat ik gisteren een facebookgesprek had over mijn stokpaardje: maskers. Realiseerde me dat het blok beton het masker was. Het masker dat je nodig hebt om je kwetsbaarheid te beschermen, maar wat langzamerhand je gevangenis, je dwangbuis wordt. Het leeft niet, het groeit niet, het is bevroren in de tijd. En toch blijft Ziel fluisteren, kriebelen, codes doorgeven. Tot je luistert, voelt, kijkt. En je de moed opvat, het blok beton te splijten, Haar te bevrijden en je Zelf te Zijn. En in die vrijheid de verbondenheid te voelen met anderen: Met je vrienden, familie, je Zielsgroep, je Bron. Dat is de nieuwe energie. Het is meester-energie, waarmee je je bestaan creëert. Je krijgt vat op jouw werkelijkheid en zo kun je je angst laten gaan. Je hoeft geen goedkeuring of bevestiging van je omgeving. Leren door middel van lijden, door slachtofferbewustzijn is niet meer nodig. Dat vraagt ook verantwoordelijkheid en onderscheidingsvermogen, maar we mogen het niet meer aan Sterke Mannen, Leiders en Goeroes overlaten. We zullen moeten leren hoe we omgaan met dat nieuwe bewustzijn, het gaan leven. Dat is dit jaar aan de orde. Wees wie je bent, express yourself, wordt heel. Geen schuldgevoel, geen schaamte, geen spijt. Wees open, laat de energie zonder weerstand stromen, accepteer alles. Vertrouw. Je bent geliefd.