Een magisch werktuig: Intentie.

De geest is een magnifiek werktuig, waarmee we heel wat teweeg kunnen brengen. Als we tenminste leren hoe dit prachtige wilde beest te berijden. Want meestal neemt het ons mee, laten we de teugels los en hopen dat het in de pas loopt met de kudde.

In tegenstelling tot wat aangenomen wordt, zit ons ware denken in het hart. Het hart weet wat goed voor ons is, omdat het voelt. Het geeft ons een natuurlijk ritme, verbondenheid met onze naasten en onze leefomgeving. Het geeft ons koestering en bescherming. Het geeft ons wijsheid, mededogen en intuïtie. Dat wil zeggen in-tuïtie - leren door de aandacht naar binnen te richten. En het geeft ons de mogelijkheid tot de extase van de onvoorwaardelijke liefde, een leven in overgave.

Overgave is moeilijk. Het is een leap of faith, springen met het vertrouwen dat je zult vliegen. Dit is juist zo moeilijk, omdat we ons denken alle macht hebben gegeven.

Denken dat zegt dat mensen niet kunnen vliegen, omdat ze geen vogels zijn, of omdat we moeten gehoorzamen aan de wetten van de zwaartekracht.

Maar er zijn andere vormen van vliegen; in dromen tart je de zwaartekracht regelmatig en in je verbeelding kunnen je plannen een hoge vlucht nemen. En raar maar waar; je hersens reageren qua chemie exact hetzelfde op verbeelding of werkelijkheid.

In plaats van de angst die het denken dicteert, schenkt het hart ons liefde en een permanente staat van geluk, vreugde. Het is een staat van expansie. Dus geef jezelf alle ruimte, en houdt op met oordelen, strijd en straf. Doe jezelf een plezier.

En gebruik je denken als het werktuig waar het voor bedoeld is. Want vergis je niet; je mind heeft ongekende mogelijkheden. Een van de belangrijkste daarvan is: De Intentie.

Intentie is een oogmerk, een bedoeling. Je kunt het je voorstellen als een pijl waarmee je op een doel richt; gefocuste attentie. Voordat je iets begint stel je je intentie in op hoe jij wilt dat dat gebeurt, en wat het bewerkstelligt. Hoe beter je je dat voor kunt stellen, hoe meer synchroniciteit je zult ervaren tijdens het proces. En je zult zien dat je bijna altijd krijgt wat je wilde!

Een goede gewoonte is bijvoorbeeld 's morgens als je wakker wordt, een intentie voor de dag neer te zetten. En laat dat vooral een positieve intentie zijn, die werken gewoon het beste!

Je kunt natuurlijk ook je intentie neerzetten voor een project. Voel daarbij alle passie die je kunt opbrengen voor dat project, hoe na het je aan je hart ligt. Want dat zal juist de energie oproepen die je nodig hebt voor je creatie.

Energie volgt intentie.

Intentie volgt de intelligentie van het hart!

De Geboorte van de Rebel.

Wat zijn we toch geweldige denkers. Sinds de eeuw van de Verlichting heeft het empirisch denken ons grote vooruitgang gebracht. Door vooronderstellingen steeds te toetsen, te analyseren, te bevragen en te testen, hebben we de meest fantastische uitvindingen gedaan, is onze levensverwachting enorm gestegen, en is onze welvaart geëxpandeerd.

Maar dit voortschrijdend geloof in de Rede heeft natuurlijk ook een prijs; onze ziel, de brug waarmee wij energetisch verbonden zijn met de Universele Bron en met elkaar is onbelangrijk geworden, zelfs ontkend omwille van de Heerschappij van de Logica. Dat wat ooit een eenheid was, is nu ruw uiteengetrokken. Er is nog een poging gedaan de ziel een gedefinieerd plekje te geven in de Kerk, maar de ziel is wild, en wil niet knielen. Dus dan maar totaal verbannen naar de krochten van het onderbewuste. Waar ze een kwijnend bestaan lijdt.

Dat kan niet anders dan lijden veroorzaken; de balans is zoek. Allerhande lichamelijke kwalen kunnen zich aandienen, die voorafgegaan worden door energetische en psychologische scheefgroei. Want alles staat energetisch met elkaar in verbinding, maar als je bepaalde elementen ontkent, ontstaat er stuwing. De energie wil gewoon doorstromen.

Een van de kenmerken van het geloof in de Rede, is dat zaken tastbaar en bewijsbaar moeten zijn. Alles wat niet voldoet aan wetenschappelijk vastgestelde wetten, bestaat niet. Dus er ontstaat een nadruk op materie.

Tegelijk met de opkomst van de Heerschappij van de Rede, is de nadruk komen te liggen op hiërarchische machtssystemen. En The Winner takes it all. Dus wie wil er nou geen winnaar zijn. En daar gaan we, in de ratrace van succes en erkenning, van marktdenken, topscores, kijkcijfers en bonussen. We denken dat ons dat veiligheid en zekerheid oplevert.

Dat vraagt een bepaalde levensopvatting, die ons met liefde ingepeperd wordt. En daar wordt al jong mee begonnen. We worden gekneed, geknot, beschilderd en bijgespijkerd tot we schapen zijn in plaats van leeuwen. En we zelf geloven dat we schapen zijn. Af en toe groeit er een slagtand aan, en dan vijlen we die snel af (voor iemand anders het merkt), want ojee, dan ben je anders, verkeerd. En één van de afschuwelijkste dingen die een mens kan meemaken is uitgestoten worden.

We zijn dus bang voor oordelen. Bang om veroordeeld te worden. Toch doen we zelf niet anders. We oordelen en veroordelen de hele dag, de hele informatie- enentertainmentindustrie staat bol van de meningen. Knippen en scheren, aan de lopende band.

Dus geef je zelf niet bloot, pas jezelf vooral aan en steek je kop niet teveel boven het maaiveld uit, want dan raak je 'm kwijt.

En het ergste; we veroordelen onszelf. We houden niet van onszelf. Ja, als we presteren en erkenning krijgen van anderen. Dan doen we het goed, en dan kan er een sprankje liefde voor onszelf vanaf.

We ontkennen dus ons ware Zijn. Een slot op je pijn en onaangename emoties, een slot op de expressie van je ziel, en als je masker jeukt, vooral niet krabben!

't is helemaal niet vreemd dat onze samenleving steeds onpersoonlijker en agressiever wordt.

Maar er is een kentering gaande. Een ziekte kan soms niet meer onderdrukt worden door het nieuwste farmaceutische snufje, de jeuk aan het masker wordt ondraaglijk en we raken in een crisis. Een spirituele crisis. We volgen de weg terug en gaan glimpen van onze ziel opvangen. We raken nieuwsgierig naar onze ongetemde staat en beginnen te ontdekken dat we klauwen hebben, en hard kunnen brullen. Hee, interessant!

We laten het licht van onze waarheid ons pad verlichten, en laten de conditionering en het oordeel los. We hebben onze ware aard ontdekt, hebben de moed om daarnaar te leven en nemen daar ook de verantwoordelijkheid voor.

Dit noem ik 'De Geboorte van de Rebel'. Niet in de zin van de opstandige puber, maar als mens die naar z'n ziel toeleeft.

Tot we uiteindelijk weer uitkomen bij de actieve Overgave aan de Eenheid; Geborgen zijn in de grootsheid van Liefde, als een Bewust Kind.

Het Vergeten Kind

Wat is je eerste herinnering? Hopelijk is het een mooie. Gekoesterd en veilig in je moeders armen. Liggend in een kinderwagen, starend naar de blauwe lucht.

Gefascineerd door een vorm, een kleur, het voelen van een speeltje.

Je was eigenlijk alleen nog maar een emphatisch organisme, heel gevoelig voor vibraties en kende nog geen woorden, identiteit of gedrag. Een klein zonnetje dat nog helemaal heel is.

Praten gaat nog niet, laat staan denken, en je ouders geven je, normaal gesproken, alle koestering, bescherming en liefde die ze kunnen geven. Dat is instinct en dat heb jij nodig om te kunnen leven.

Herinner je je hoe je als klein kind vrij kon spelen, misschien een favoriete plek had, een geweldig speelgoedje of een vriendje, echt of denkbeeldig?

Wat een magische wereld: zonder grenzen, vrij, vrolijk en speels!

Maar al snel botst jouw zuivere vibratie op grenzen; de angst van je ouders, de gedragsregels, het moeten en niet mogen. Het stout zijn en het goed doen.

Je ouders doen het met de beste bedoelingen, want ze weten dat een aangepast karakter de garantie biedt voor een succesvol voortbestaan als gewaardeerd lid van de cultuur waarin je geboren bent. Dat is hun taak, en ze doen het met liefde. Je ongeremde oerkracht, je Onschuld, word zorgvuldig bijgeslepen tot je in het schoolbankje past. En daarna in je sociale rol. En vervolgens in het slaagsysteem van de serieuze, volwassen maatschappij.

De prijs van succesvolle aangepastheid is lijden. In meer of mindere mate, maar altijd zal het ergens pijn doen. Als je dat tenminste nog voelt, want de neiging om te vluchten voor je negatieve emoties en je pijn is natuurlijk evident.

En of je nu vlucht in drugs, sex, sport, nog harder werken, feesten op Ibiza, of in de adoratie van een goeroe, de pijn blijft.

En of je nu krampachtig jezelf en je leefomgeving onder controle probeert te houden en probeert te bezweren door dreigementen of manipulatie, het afgesneden zijn van je kracht keert altijd terug.

Dus als je je opgebrand, uitgeput, dor, moe, slap en hopeloos voelt, als het leven te serieus wordt en je met jan en alleman ruzie zoekt, sta dan stil en roep!

Roep jezelf als kind terug. Wees niet zo volwassen dat je dit kinderachtig vindt; de Kracht van Onschuld is een geweldige kracht, omdat die stamt van voor je conditionering. Die kracht is ongebroken, vrij, speels en vol oervertrouwen, en kan je alle veerkracht, flexibiliteit en plezier terug geven.

Roep het maar, denk terug aan dat magisch koninkrijk waar je als kind in opging, toen alles nog een groot avontuur was en papa en mama als steun en toeverlaat achter je stonden. Geen zorgen, je laten leiden door je nieuwsgierigheid, zonder besef van tijd, geld of hoe je overkomt.

En als het kind gekwetst is, of verlegen, pak het dan zacht bij de hand en erken het. Geef het je liefde, Geef jezelf liefde.

Leer opnieuw spelen.

Op Reis met Boeddha

Een jaar of twintig geleden raakte ik verzeild in een nonnenklooster in de Himalaya. Niet omdat ik had besloten een boeddhistische non te worden, maar omdat een vriendin daar veldwerk deed voor haar studie Culturele Antropologie.

Maar daar kom je niet zomaar. Je moet er wel wat voor over hebben.

Allereerst een vliegreis van 24 uur in een gammel afdankertje van Biman Bangladesh.

Gelukkig leed ik toen nog aan jeugdige overmoed; de scheuren in de bekleding van de vliegtuigstoeltjes en de onheilspellende motorgeluiden zag ik toen blijkbaar als 'couleur locale' in plaats van als levensgevaarlijk.

Op het vliegveld in Delhi keken de betulbande mannen naar mij of ik een doodzonde beging; zo'n jong meisje alleen op pad, schande.

Katmandhu was een sprookje uit duizend-en-één nacht. Aldaar opgevangen door mijn vriendin en haar assistente, werd ik in de volgende dagen door de steegjes van die betoverend bizarre stad geleid, langs kraampjes met heerlijk geurende specerijen, felgekleurde poedertjes, sari's, klankschalen en katha's.

Ik zag een slangenbezweerder met twee cobra's in mandjes. Ik zag de grootste hoeveelheid tempeltjes die ik ooit in een stadshart heb gezien, ik zag apen sigaretten stelen, ik beklom de trappen naar het beeldschone Swayambhunath en nam een tuk-tuk naar Bodnath.

Heilige grond. Mana. Serene kracht van de collectieve focus op de Ene; Boeddha in al zijn verschijningsvormen.

Om vervolgens weer ruw tot de dagelijkse werkelijkheid teruggebracht te worden door Mahakala's revenge: buikloop die pas na zes immodiumpillen een beetje tot staan werd gebracht. Maar toen zat ik al in de bus te hobbelen naar Hile, een dorpje onderaan de Everest (Chomolungma -Moedergodin in 't Tibetaans)

Daar zou Dawa, de assistente van mijn vriendin, trouwen met Dorje. Ik voelde me zo bevoorrecht een Tibetaans Boeddhistische Bruiloft mee te maken, dat ik ondanks alle misselijkheden, alles heb opgegeten wat me aangeboden werd en 's avonds met de Tibetaanse Grootmoeders gedanst heb. Wat een feest!

Na nog veel meer gehobbel in bussen, waarbij de meeste reizigers haastig een schietgebedje deden voor ze instapten, arriveerden we in Barabise. Een klein dorpje van waaruit we te voet verder zouden gaan. Zittend bij de vuurplaats van een plaatselijk hotelletje, wisselden we liedjes uit met de eigenaresse, die ondertussen de Dhal Bhat bereidde (hete linzen). De volgende morgen begon de klim; twee dagen traplopen door de bergen van Noord Nepal. Groene rijstterassen, rhodondendrons, manimuren, stupa's; een beeldschoon landschap!

Elkaar bang maken met verhalen over yeti's, sneeuwluipaarden, en ronddolende geesten van mensen die van de berg gevallen waren.

En dan eindelijk, na twee dagen, Bigu Gompa. Het klooster. We kwamen in het donker aan, en ik heb de sterrenhemel nog nooit zo dichtbij gezien!

De volgende morgen drong de sereniteit van de plek tot me door. Het is er zo hoog, dat de lucht bijna ijl is, en die sfeer wordt versterkt door de eenvoud en de kracht van de Boeddha. Het was er koud, er was geen wc, we aten soep en rijstepap en werden om 4 uur 's ochtends wakker getoeterd door de schelp van de tempel. Alles is simpel, alles is helder.

En het is in niets wat wij westerlingen op zo'n geloof plakken. Allereerst is het geen geloof, maar een leefwijze. En dat maakt tegelijkertijd alle verschil. Wijsheid en mededogen, daar gaat het om. En dat betekent dus, dat de mensen daar, hoe arm ze 't ook hebben, aardig zijn.

Geen grootste filosofieën, maar gewoon mededogend leven.

Soms zat ik daar op een muurtje, uitstarend over de nevelige stilte van het dal en de hoge jongens een stukje verderop, en dacht helemaal niets meer. Ik was de stilte geworden. Ik was vrede geworden.

Tot je weer afdaalt, je enkel verstuikt, mensen met hun buffels in de rij ziet staan voor een bloederig Durgha-ritueel, een saddhu - heilige man- het heeft over Roet Goellit (voor de centen) en blijkt dat boeddhisten ook stiekum vlees eten en de zaak oplichten.

Toen ik in het vliegtuig terug zat, toonde de Everest haar stralend witte top nog boven het wolkendek ten afscheid.

En nu ben ik hier, en houdt me volop bezig met energiewerk. Door dat te doen, gaan je kanalen open. Je intuïtie wordt een betrouwbaar kompas, en je zesde zintuig soms even helder als 3D zien, horen, voelen.

Dat is fijn, want dat zijn kwaliteiten die mensen gewoon hebben. Alleen: dat is niet het einddoel.

Hoe prachtig de onaardse kleuren, hemelse landschappen, elfenrijken en etherische tempels ook zijn, ze zijn slechts middelen om ons verder te brengen op ons pad naar verlichting.

Rishi's noemen de hindoes het. Toverachtige verschijnselen. Geniet ervan. Gebruik ze om verder te komen.

Maar vergeet niet dat het gaat om vrij, liefdevol, wijs en vol compassie in het leven te staan. Net zoals de boeddhistische mensen die ik heb ontmoet in Nepal. Wees gewoon vriendelijk en denk mee met je medemens. Geen fratsen, walk your talk.

Een kristallijn netwerk dat het universum energetisch tot een Eenheid smeedt; ja, maar dan ook gewoon aardig zijn tegen je buurvrouw.

De Grote Verandering

We zijn allemaal een stapje verder op het pad van initiatie, en deze zomer gaat 't helemaal met zevenmijlslaarzen. We zitten midden in de Shift, die ons al zoveel jaren beloofd is door de Mayakalender, en allerlei bekende en onbekende channels. De Grote Verandering waar we al ongeveer twintig jaar naar toe leven.

Alles gaat perfect, ook al voelt het of je door een duister labyrint loopt, en je pad op de tast zoekt naar onbekende nieuwe plaatsen. Houdt moed! Als er diepe transformatie plaatsvindt lijkt alles eerst donker en zwaar, loop je tegen oude, karmische patronen en verlammende angsten aan. Maar als je die moedig onder ogen ziet - en doorziet-, vindt je daarachter het licht van je oorspronkelijke energie, je Ware Zijn.

En hoe meer glimpen je opvangt van dat Hogere Zelf, hoe meer vertrouwen je krijgt; je energieveld expandeert en verbindt zich met dat van anderen en met het Veld van Universele Energie, je wordt gevoeliger en gaat meer 'zien' van andere dimensies, je gaat meer leven vanuit de kernfrequentie in je hart.

We gaan inzien dat we 'zielenwezens' zijn, en bekijken het leven en het universum steeds meer vanuit dat perspectief, in plaats vanuit een menselijk gezichtspunt. We zijn spirituele wezens die hier op aarde voor een menselijke vorm hebben gekozen om op die manier weer bewust ascenderen naar verfijndere energieniveaus; de vijfde dimensie of hoger.

Het verhogen van dit trillingsniveau vindt plaats in periodes, en op dit moment zitten we er midden in.

Dat hoeft niet noodzakelijk prettig te zijn; het kan een hoop chaos en verwarring geven op allerlei gebieden. Alle oude patronen, vooropgezette ideeën, onecht gedrag en beperkende drama's worden ons in het gezicht geslingerd, maskers worden afgerukt en soms staar je in een gapend zwart gat. En deze omschrijvingen dekken de lading, want met astrologische aspecten als een kardinaal kruis tussen Uranus, Pluto, Saturnus, Jupiter en Mars gaat het er niet zachtzinnig aan toe.

De verhoogde energietrilling wordt nu door ons lichaam gestuurd en zorgt voor allerlei transmutaties en aanpassingen; het DNA wordt opgewaardeerd en de onderste chakra's worden gecleard. En daar zit nogal wat: onze blokkades op het gebied van veiligheid, sex, geld, genieten, macht. Juist onze schaduwstukken bevinden zich hier; alles waarvan men ooit heeft besloten dat dat niet geaccepteerd, lelijk, vies, naar of slecht is (en dat je dus eigenlijk niet mag hebben), maar waar een aanzienlijk deel van onze kracht en authenticiteit in schuilt. Als we dat potentieel terug hebben, zullen we sterker in onze schoenen staan, vrijer zijn, echter en opener. Ik ben zelf ook 't één en ander tegen gekomen - ahem-

Ook werd ik de kosmos' in geschoten', en had contact met sterrenwezens van Sirius en het Ashtar Commando van de Galactische Federatie, een soort multi-dimensionele ervaring, of je op twee plaatsen tegelijk bent.

Dat klinkt allemaal heel interessant, en dat is het ook, maar de Shift moet hier plaats vinden. Hier, op onze planeet, die op dit ogenblik behoorlijk geteisterd wordt. En in onze lichamen, zodat we het Groot Mysterie, dat zowel in ons, als om ons heen is, gaan leven.

Verheug je er maar op!

Om een steentje bij te dragen aan het verhogen van het trillingsniveau van onze energie, inzicht te krijgen in onze beperkingen en ze op te lossen, en krachtig, happy en vrij in het leven te staan heb ik 8 workshops samengesteld.

Dus wil je plezier met bewustwording combineren, kom dan meedoen!

UIT M'N HART GEGEREPEN.

White Eagle over vertrouwen.

Het is de geest van het vliegen die we zoeken, de vrijheid ondersteund te worden door dat wat niet gezien wordt. Als de jonge adelaar voor het eerst opvliegt van haar nest, vertrouwt ze erop dat de lucht haar kan optillen, haar kan vasthouden en haar kan brengen naar de plek waar ze heen moet. Behalve haar instinct heeft ze geen reden te geloven dat de lucht dat kan. Ze heeft haar leven geleefd met haar poten op het nest, op de rotsen. De adelaar had geen reden te geloven dat ze veilig was toen ze sprong. En toch waagde ze de stap de lucht en het zonlicht in: en voila, ze vond een vrijheid en een kracht, en een sierlijke schoonheid die ze niet kende.

Daar sta je. Het zonlicht in dat wat ongezien is, wenkt je om te springen. Behalve je vertrouwen heb je geen andere reden te geloven dat jou, in plaats van neer te storten, de vrijheid van de hemel gegeven zal worden. Je hebt de werktuigen. Je hebt de vleugels. Je hebt de zachte wind. Wat wil je nog meer? Wil je oud worden terwijl je op je grillige randje staat met de gedachte dat dit alles is dat het leven voorstelt? Je bent oud genoeg; het is tijd om het licht in te springen met de kennis die je hebt. Want in die daad van vertrouwen wordt alle kracht geboren. Die wordt niet geboren voordat je springt. Die is niet beschikbaar voor je springt. Dus sla je zilveren vleugels open, volg je hart, en spring de lucht in. De hemel zal je opvangen en je naar ongekende verten voeren.

Wat zou je doen in het paradijs?

Stel....

Dat je totaal gelukkig was.

Stel dat je compleet gezond was, en wist dat je dat altijd zou blijven.

Stel dat je alles had wat je hartje begeerde, en wist dat dat altijd zo zou blijven.

Stel dat je de wijsheid in pacht zou hebben.

Stel dat je een totaal inzicht zou hebben in het hoe en waarom van het leven.

Stel dat je energie zou zien.

Stel dat je je totaal geliefd zou voelen, en dat je wist dat dat altijd zo zou blijven.

Stel dat je onvoorwaardelijk van jezelf zou houden.

Stel dat anderen onvoorwaardelijk van je zouden houden.

Stel dat je jezelf zou voelen als een onuitputtelijk vat van onbaatzuchtige liefde.

Stel dat je met jezelf en met anderen alleen maar vreugde, liefde, plezier en inspiratie zou delen.

Stel dat je in liefde samen zou kunnen werken met anderen.

Stel dat je altijd totaal geïnspireerd zou zijn.

Stel dat je jezelf prachtig vindt zoals je bent.

Stel dat je je totaal vrij zou voelen.

Stel dat je je totaal geborgen, gekoesterd en beschermd zou voelen, en dat je wist dat dat altijd zo zou blijven.

Stel dat je alleen maar zou doen wat je het liefste doet.

Stel dat je gemakkelijk kunt creëren wat je wenst.

Stel dat je compleet open en eerlijk kunt zijn, en dat iedereen dat mooi vindt.

Stel dat je alle negativiteit in jezelf geëlimineerd zou hebben.

Stel dat je zesde zintuig optimaal werkt.

Stel dat je woont op een prachtige plek, waar je elke dag van zou genieten.

Stel dat je kunt communiceren met kristalwezens, natuur, dieren, eenhoorns, dolfijnen, engelen, gidsen en geascendeerde meesters.

Stel dat je bloeide, en creatief was.

Stel dat je nooit ouder werd.

Stel dat je nooit doodging.

Stel dat je de liefde van je leven kende.

Stel dat je totaal tevreden, uitgebalanceerd en in harmonie bent, en dat je wist dat dat altijd zo zou blijven.

Stel dat, ook al was dit alles niet zo, je de situatie toch totaal accepteerde.

Stel dat je, ook al was dit alles niet zo, toch onvoorwaardelijk van jezelf hield.

Dan was er vrede.

Dan was er totale afwezigheid van angst.

Dan was je samengevallen met het leven zelf.

Dan was je samen gevallen met de liefde zelf.

Jij bent het leven.

Jij bent liefde.

De rest is gedoe. Interessant gedoe, maar gedoe.

Ik schrijf dit, omdat we, in dit revolutionaire tijdsgewricht, behoefte hebben aan beelden van het Paradijs. Het is aan ons om de wereld nu te maken zoals we die het liefste zien; ideaal en paradijselijk. We kunnen het! We zijn zo toe aan een heerlijke, harmonieuze, liefdevolle en veilige plek om te leven. Dus alsjeblieft, fantaseer erop los! Laat weten hoe voor jou het paradijs eruit ziet. Reageer op dit verhaal, en slinger je ideëen de wereld in! Neem geen blad voor de mond, wees creatief en vrij.

Samen kunnen we een nieuw Utopia, Eden, Walden, Atlantis creeën.

Ik zie uit naar jullie reacties!

En stel, dat je enorme jeuk krijgt van dit verhaal; vraag je dan eens af hoe dat komt.