White Eagle over vertrouwen.
Het is de geest van het vliegen die we zoeken, de vrijheid ondersteund te worden door dat wat niet gezien wordt. Als de jonge adelaar voor het eerst opvliegt van haar nest, vertrouwt ze erop dat de lucht haar kan optillen, haar kan vasthouden en haar kan brengen naar de plek waar ze heen moet. Behalve haar instinct heeft ze geen reden te geloven dat de lucht dat kan. Ze heeft haar leven geleefd met haar poten op het nest, op de rotsen. De adelaar had geen reden te geloven dat ze veilig was toen ze sprong. En toch waagde ze de stap de lucht en het zonlicht in: en voila, ze vond een vrijheid en een kracht, en een sierlijke schoonheid die ze niet kende.
Daar sta je. Het zonlicht in dat wat ongezien is, wenkt je om te springen. Behalve je vertrouwen heb je geen andere reden te geloven dat jou, in plaats van neer te storten, de vrijheid van de hemel gegeven zal worden. Je hebt de werktuigen. Je hebt de vleugels. Je hebt de zachte wind. Wat wil je nog meer? Wil je oud worden terwijl je op je grillige randje staat met de gedachte dat dit alles is dat het leven voorstelt? Je bent oud genoeg; het is tijd om het licht in te springen met de kennis die je hebt. Want in die daad van vertrouwen wordt alle kracht geboren. Die wordt niet geboren voordat je springt. Die is niet beschikbaar voor je springt. Dus sla je zilveren vleugels open, volg je hart, en spring de lucht in. De hemel zal je opvangen en je naar ongekende verten voeren.
